Over mij

Waarom ben ik begonnen met spinnen en wat waren de gevolgen.

In 1976 ben ik begonnen met een opleiding dierverzorging in Barneveld.
Dat ik iets met dieren ging doen was al duidelijk toen ik nog heel klein was.
Ik was geen paardenmeisje en mijn hart lag het meest bij kleine huisdieren als schapen, geiten, konijnen, kippen en dergelijke.
Na mijn opleiding in 1978 ben ik gaan werken bij een van de Utrechtse kinderboerderijen.

Ik vond het leuk om activiteiten en evenementen te organiseren en was ook nodig om de kinderboerderijen te promoten.
Een van zo’n activiteit was het scheren van de schapen.
Helaas was en ben ik hier nog steeds heel slecht in. Schapen scheren is een vak waarbij je toch wel heel sterk moet zijn.

Om het feest enige luister bij te zetten wilde ik een spinster hebben om het publiek te laten zien hoe dat in zijn werk ging. Ik kon toen zelf absoluut nog niet spinnen.
Omdat het inhuren van een spinster voor een noodlijdende kinderboerderij geen optie was besloot ik dan zelf maar te gaan leren spinnen.

Er bestond nog geen YouTube, maar alleen wat boekjes waar het één en ander in beschreven stond.
Ik ben maar eindeloos de verhaaltjes en de plaatjes gaan bekijken. Ook keek ik graag als ik iemand zag spinnen. Na heel veel oefenen, vallen en opstaan, mopperen en wanhopen lukte het mij om een soort draad te spinnen. Ik wilde niet opgeven. Jammer vond ik het wel dat ik niemand om raad kon vragen.

Na maanden van oefenen was ik zover dat ik op het schaapscheerfeest achter mijn spinnewiel durfde om het aan anderen te laten zien.
Van het een kwam het ander en begon ik boekjes te lezen over wolverven en ook dit ging ik uitproberen.

Nu na jaren verder werk ik allang niet meer op een kinderboerderij, maar is de hobby wolspinnen nog altijd levend. Mijn dochter was toen ze klein was bang voor mijn spinnewiel. Ze geloofde dat ze 100 jaar zou gaan slapen als ze het spinnewiel zou aanraken (ze geloofde heilig in het sprookje van Doornroosje). Als puber vond ze een spinnende moeder maar niets.

Nu ze volwassen is, is ze trots en gaat me helpen als ik op Terschelling een workshop geef.
Graag wil ik anderen laten zien hoe fijn het is om te kunnen spinnen. In deze tijd waarbij het milieuvraagstuk weer zo op de voorgrond staat wil ik graag een lans breken voor de schapenhouder, het schaap als dier en het nut van de wol.
Het schaap is eigenlijk alleen maar belangrijk als leverancier van de lamskoteletten wat toch nooit de bedoeling was. De wol levert niks meer op, maar het schaap moet geschoren worden.
Wol is toch een prachtig product en volkomen milieuvriendelijk.

Niet onbelangrijk is dat spinnen een hele fijne bezigheid is omdat:
je het overal kan doen, zowel binnen als buiten, alleen of in een groepje.
Je er muziek bij kan luisteren, film bij kan kijken, weg kan dromen, en gezellig bij kan kletsen.
Je met de de gesponnen wol van alles en nog wat kan maken, breien, haken, weven, knopen enz.

- Leida van den Wijngaard